รายละเอียดร้านค้า

อานุภาพหลวงปู่ เหรียญปราบมารวัดพระธรรมกายข รถคว่ำไม่ตาย

ประวัติ

    วัดนี้ได้ประกาศเป็นวัดโดยกระทรวงศึกษาธิการตามกฎหมาย เมื่อวันที่ 29 กรกฎาคม พ.ศ. 2520 ในชื่อ "ศูนย์พุทธจักรปฏิบัติธรรม" และต่อมาได้เปลี่ยนชื่อเป็น "วัดวรณีธรรมกายาราม" ซึ่งมาจากชื่อของ วรณี สุนทรเวช ซึ่งเป็น บุตรสาวของ คุณหญิงแพทยพงษาวิสุทธาธิบดี (ประหยัด สุนทรเวช) ผู้บริจาคสถานที่ และต่อมาได้เปลี่ยนชื่ออีกครั้งเป็น "วัดพระธรรมกาย" จนถึงปัจจุบัน วัดพระธรรมกายเป็นวัดในพระพุทธศาสนา ได้รับอนุญาตให้ตั้งเป็นวัดโดยสมบูรณ์ ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา เมื่อวันที่ 12 มกราคม พ.ศ. 2522 ประกาศในราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ 96 ตอนที่ 15 เมื่อวันที่ 6 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2522 โดยมีพระอธิการไชยบูลย์ ธมฺมชโย (ปัจจุบันเป็น พระราชภาวนาวิสุทธิ์) เป็นเจ้าอาวาส และมีพระเผด็จ ทตฺตชีโว (ปัจจุบันเป็นพระภาวนาวิริยคุณ) เป็นรองเจ้าอาวาส มูลนิธิธรรมกาย จัดตั้งขึ้นก่อนที่วัดจะก่อตั้ง ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2513 เดิมใช้ชื่อว่า "มูลนิธิธรรมประสิทธิ์" โดยจดทะเบียนเป็นนิติบุคคล ณ กระทรวงมหาดไทย เมื่อวันที่ 6 สิงหาคม พ.ศ. 2513 เมื่อสร้างวัดพระธรรมกายเสร็จได้ขอแก้ไขเอกสาร เปลี่ยนชื่อเป็น "มูลนิธิพระธรรมกาย" เมื่อวันที่ 20 มกราคม พ.ศ. 2525 ณ ศาลากลางจังหวัดปทุมธานี และเพื่อไม่ให้สับสนกับชื่อวัด จึงจดทะเบียนเปลี่ยนแปลงชื่อจาก มูลนิธิพระธรรมกาย เป็น "มูลนิธิธรรมกาย" โดยได้รับอนุญาตจากสำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ ตามหนังสือที่ ศธ 1304/6088 ลงวันที่ 30 กันยายน พ.ศ. 2528

ศูนย์สาขาวัดพระธรรมกายในต่างประเทศ

     วัดพระธรรมกายได้เผยแผ่พระพุทธศาสนาไปทุกทวีปทั่วโลก วัดศูนย์สาขาแรกในต่างประเทศ ตั้งขึ้นในปี พ.ศ. 2535 ที่แคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา จนกระทั่งปัจจุบัน มีวัดศูนย์สาขาอยู่มากกว่า 100 แห่ง อาทิ วัดพระธรรมกายลอนดอน วัดพระธรรมกายเมลเบริ์น วัดภาวนาไทเป วัดพระธรรมกายซีแอตเติ้ล ฯลฯ [ศูนย์สาขาวัดพระธรรมกายในต่างประเทศ ]

สถาบันระดับอุดมศึกษา

    วัดพระธรรมกายภายใต้การดำริของพระราชภาวนาวิสุทธิ์ ได้มีดำริให้สร้างหลักสูตรระดับอุดมศึกษา ที่เน้นไปในด้านมนุษยศาสตร์ และ พุทธศาสตร์ จึงได้ก่อตั้ง [มหาวิทยาลัยธรรมกายแคลิฟอร์เนีย] ขึ้น ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยพระพุทธศาสนา ในระบบการศึกษาทางไกล จัดตั้งขึ้นตามรัฐบัญญัติการอุดมศึกษาและอาชีวศึกษาเอกชนรัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา ในปัจจุบันมี 3 หลักสูตรคือ 1)ประกาศนียบัตรประกอบด้วย 2 หลักสูตร คือ Pre-Degree และ หลักสูตรสัมฤทธิบัตร 2)หลักสูตรปริญญาตรี สาขาพุทธศาสตร์บัณฑิต 4 ปี 3)หลักสูตรปริญญาโท สาขา พุทธศาสตร์มหาบัญฑิต 2 ปี ทั้งนี้พระภิกษุจะได้รับการงดเว้นค่าลงทะเบียนตลอดทุกหลักสูตร

สถาปัตยกรรมในวัดพระธรรมกาย

   มหาธรรมกายเจดีย์ เจดีย์รูปโดมทรงกลมแบบสาญจิเจดีย์ ประกอบด้วย 3 ส่วน ซึ่งสื่อถึง พุทธรัตนะ ธรรมรัตนะ และสังฆรัตนะ ภายนอกของมหาธรรมกายเจดีย์ส่วนพุทธรัตนะมีการเรียงต่อองค์พระธรรมกายประจำตัวที่สลักชื่อเจ้าของไว้จำนวน 300,000 องค์ ส่วนภายในมหาธรรมกายเจดีย์บรรจุพระธรรมกายประจำตัว จำนวน 700,000 องค์ฐานขององค์พระจารึกนามของผู้บริจาคเพื่อสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวเช่นเดียวกัน ซึ่งมหาธรรมกายเจดีย์ออกแบบด้วยหลักวิศวกรรมให้คงอยู่ได้ไม่ต่ำกว่าหนึ่งพันปี [2] และเป็นสถานที่ประกอบศาสนพิธีกลางแจ้ง ในวันสำคัญทางพระพุทธศาสนาจะมีสาธุชนจากทั่วโลกเดินทางมาร่วมบุญหลาย แสนคน และในทุกวัน เวลา 18.00 น. มีพิธีบูชามหาธรรมกายเจดีย์ [3] สาเหตุที่มหาธรรมกายเจดีย์มีรูปทรงที่ไม่เหมือนกับเจดีย์ทั่วไป ทั้งนี้การบอกเล่าของพระสงฆ์ และหมู่คณะวัดพระธรรมกายคือ มหาธรรมกายเจดีย์ เป็นรูปทรงของ "อายตนนิพพาน" ที่ค้นพบด้วยธรรมปฏิบัติชั้นสูงด้วยวิชชาธรรมกาย ส่วนลักษณะขององค์พระธรรมกาย ได้ถอดแบบจากกายมหาบุรุษ ที่ได้เห็นแจ้งด้วยธรรมปฏิบัติชั้นสูงตามแนววิชชาธรรมกายเช่นกัน มหารั พระพุทธรูปจำลองลักษณะพระธรรมกายภายในกายของสรรพสัตว์ตนวิหารคด อาคารสองชั้นในรูปแบบคล้ายสเตเดียม ความยาวด้านละ 1 กิโลเมตร รอบมหาธรรมกายเจดีย์ ทั้งสี่ด้านคาดว่าสามารถจุคนได้หนึ่งล้านคน [4]เป็นสถานที่รวมพุทธบุตรและพุทธบริษัท 4 ทั่วโลกนับล้านให้เป็นหนึ่งเดียวกัน เพื่อพบปะสนทนาธรรมและร่วมกันสร้างสันติสุข ให้บังเกิดขึ้นบนโลกของเรา [3] มหาวิหารพระมงคลเทพมุนี อาคารรูปทรงกลมแบบสาญจิเจดีย์คล้ายจานคว่ำเหมือนมหาธรรมกายเจดีย์ เป็นที่ประดิษฐานรูปหล่อทองคำพระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) หลวงพ่อวัดปากน้ำภาษีเจริญ เพื่อสักการะบูชาและระลึกถึงพระคุณของท่าน ภายในมหาวิหารพระมงคลเทพมุนี บรรจุเรื่องราวอัตชีวประวัติของท่าน เพื่อให้สาธุชนรุ่นหลังได้ศึกษาค้นคว้า อุโบสถวัดพระธรรมกาย มีรูปลักษณ์แบบศิลปไทยประยุกต์ ออกแบบโดยยึดหลักความเรียบง่ายและมีความสง่า โดยได้รับรางวัลสถาปัตยกรรมดีเด่น ประจำปี 2541 จาก สมาคมสถาปนิกสยาม ในพระบรมราชูปถัมภ์ [1] สภาธรรมกายสากล อาคารปฏิบัติธรรมขนาดใหญ่ พื้นที่กว่า 150 ไร่ ประกอบด้วยชั้นที่ 1 เป็นชั้นจอดรถ และ ชั้นที่ 2 ใช้เป็นสถานที่สวดมนต์ ปฏิบัติธรรม ฟังพระธรรมเทศนา ซึ่งใช้ในงานบุญทุกวันอาทิตย์ และงานบุญใหญ่ของวัดตลอดทั้งปี สามารถจุคนได้ประมาณ 300,000 คน วิหารคุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง วิหารทรงพีระมิดหกเหลี่ยมทองคำ ภายในเป็นห้องหยกประดิษฐานรูปหล่อทองคำ คุณยายอาจารย์มหาอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง หอฉันคุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง อาคารชั้นล่างโปร่ง มีส่วนสำนักงาน 4 ชั้น ส่วนของหลังคาสร้างเป็นยอดรูปทรงกลมคล้ายมหาธรรมกายเจดีย์ ภายในรูปทรงกลมเป็นภาพของคุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกา จันทร์ ขนนกยูง หอฉันฯ ถูกใช้เป็นที่ฉันภัตตาหารของภิกษุ สามเณร เป็นโรงทานแก่ญาติโยมที่มาถวายภัตตาหาร รวมถึงประยุกต์ใช้ในการประกอบพิธีกรรมของวัด เช่น การถวายกองทุนโคมมาฆประทีป การถวายกองทุนผ้าไตรจีวร การถวายกองทุนผ้าอาบน้ำฝน การถวายกองทุนคิลานเภสัช การถวายกองทุนเครื่องกันหนาว รวมถึงใช้เป็นสถานที่เตรียมงานบุญใหญ่ของวัด เช่น การพับผ้าไตรจีวรจำนวนมากที่ใช้ประกอบพิธีอุปสมบทหมู่รุ่นต่างๆ การพับและเตรียมกระดาษชำระและช้อนส้อม เพื่อใช้ในงานวันคุ้มครองโลกซึ่งตรงกับวันเกิดของ พระราชภาวนาวิสุทธิ์ คือ 22 เมษายน ของทุกปี อาคารภาวนา 60 ปีพระราชภาวนาวิสุทธิ์ อาคารรูปทรงกลมคล้ายมหาธรรมกายเจดีย์ เป็นสถานที่ปฏิบัติวิชชาธรรมกายชั้นสูง มิได้ให้บุคคลที่ไม่ได้รับอนุญาตเข้าออก อาคาร 100 ปี คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง อาคารรูปทรงกลม เริ่มก่อสร้างปลายปี 2552(ยังไม่แล้วเสร็จ) เพื่อให้เป็นสำนักงานใหญ่ของวัด ห้องประชุมด้านวิชาการด้านพระปริยัติธรรมขนาดใหญ่ ห้องปฏิบัติธรรมสำหรับบรรพชิต อุบาสก อุบาสิกา ขนาดใหญ่ พิพิธภัณฑ์ที่เกี่ยวกับมหาปูชนียาจารย์ หลักคำสอนของวัดพระธรรมกาย พระราชภาวนาวิสุทธิ์ เจ้าอาวาสวัดพระธรรมกาย ก่อนอุปสมบทชื่อว่า นายไชยบูลย์ สุทธิผล ได้เป็นศิษย์เอกของ อาจารย์แม่ชี จันทร์ ขนนกยูง โดยอาจารย์แม่ชีจันทร์ ขนนกยูง ได้บอกเล่าว่าได้รับคำสั่งจากพระมงคลเทพมุนีว่า เมื่อพระมงคลเทพมุนีได้มรณภาพแล้ว ให้อาจารย์แม่ชี จันทร์ ขนนกยูง อยู่ที่วัดปากน้ำภาษีเจริญเพื่อรอผู้ที่จะมาสืบทอดวิชชาธรรมกาย[5] [6]ซึ่งในขณะนั้นได้มาเกิดแล้ว เป็นชาวสิงห์บุรี มีลักษณะผิวงาม ซึ่งจะเป็นผู้ที่ทำให้วิชชาธรรมกายได้เผยแผ่ไปทั่วโลก และ จะมีการสร้างวัดขนาดใหญ่ ซึ่งมีสถาปัตยกรรมที่ไม่เหมือนกับวัดไทยทั่วไป ซึ่งถ้อยคำดังกล่าวมีความสอดคล้องกับคำกล่าวของหมู่ญาติของพระมงคลเทพมุนี อาทิ นางองุ่น ซึ่งได้ติดตามหาบุคคลผู้อาจเป็นผู้สืบทอดวิชชาธรรมกายดังกล่าว จนกระทั่งได้พบกับ ธมฺมชโยภิกขุ หรือพระราชภาวนาวิสุทธิ์ในปัจจุบัน ซึ่งในขณะนั้นได้สร้างวัดพระธรรมกายแล้ว เมื่อ ธมฺมชโยภิกขุ ได้เรียนวิชชาธรรมกายจนเข้าถึงธรรมะอันละเอียดลึกซึ้งแล้ว ทำให้เข้าใจถึงหน้าที่และการมาเกิดของตนเอง ซึ่งมีแนวคำสอนดังนี้[7] ด้านธรรมปฏิบัติ [8][9] วัดพระธรรมกายได้สอนธรรมปฏิบัติเพื่อให้เข้าถึงพระธรรมกายภายใน ตามคำสอนของพระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) คือ การปฏิบัติสมาธิโดยดำเนินกรรมฐานผ่านศูนย์กลางกายฐานที่ 7 อันเป็นตำแหน่งแห่งการตรัสรู้ธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและพระอรหันตเจ้าทุกพระองค์ ซึ่งมีตำแหน่งอยู่ในกลางช่องท้อง ในตำแหน่งสูงกว่าสะดือ 2 นิ้วมือ โดยเริ่มปฏิบัติโดยการบริกรรมภาวนาว่า "สัมมาอะระหัง" และ/หรือ ร่วมกับการกำหนดบริกรรมนิมิต เป็น ดวงแก้ว หรือ พระพุทธรูป เพื่อให้ใจหยุดสนิทที่ตำแหน่งดังกล่าว ก็นำไปสู่ ดวงธรรม และ กายในกายภายใน จนกระทั่งเข้าถึง พระธรรมกาย ภายใน ซึ่งเป็นกายตรัสรู้ธรรมที่มีอยู่ในมนุษย์และสรรพสัตว์ทุกชีวิต มโนปณิธาน พระราชภาวนาวิสุทธิ์ สอนศิษยานุศิษย์ถึงการมาเกิดเป็นมนุษย์นั้น เป็นไปเพื่อ "การทำพระนิพพานให้แจ้ง แสวงบุญ สร้างบารมี" โลกมนุษย์มิใช่สถานที่แห่งการเสวยสุข แต่เป็นที่สร้างสมบารมี ในขณะที่ปรโลก คือ ภพอื่นที่มิใช่ภพมนุษย์นั้น เป็นภพของการเสวยผลบุญและบาป ภพที่เสวยผลบุญคือภพภูมิของ สวรรค์ พรหม ซึ่งมีที่สุดที่ไม่ต้องไปเกิดอีกคือ อายตนนิพพาน ภพที่เสวยผลบาปคือภพภูมิของ เปรต อสูรกาย สัตว์เดรัชฉาน สัตว์นรก มโนปณิธานหลักของหมู่คณะวัดพระธรรมกายภายใต้การนำของพระราชภาวนาวิสุทธิ์ คือ การสร้างบารมีเพื่อไปให้ถึง"ที่สุดแห่งธรรม" ซึ่งหมายถึง ที่สุดแห่งวัฏฏสงสาร ที่จะไม่มีการเวียนว่ายตายเกิดของสรรพสัตว์ใดๆ ทั้งหมดในภพสาม โลกันต์ อีกต่อไป ที่สุดแห่งธรรมมีความแตกต่างจาก "อายตนนิพพาน" คือ ที่สุดแห่งธรรม ไกลกว่า และ ต้องสร้างบารมียาวนานกว่ามาก เพื่อให้สามารถรื้อผังการสร้างกิเลสของพญามาร ผู้อยู่เบื้องหลัง เป็นผู้ผลิต กิเลส ทำให้มนุษย์และสรรพสัตว์ ต้องเวียนว่ายตายเกิด ซึ่งคำสอนและมโนปณิธานนี้เหมือนกับพระมงคลเทพมุนี ดังที่ท่านได้เทศนาเอาไว้ใน บทพระธรรมเทศนาของพระมงคลเทพมุนี หลายตอน อาทิ เรื่อง โอวาทเจ้าคุณพ่อ [10] ,ทานวัตถุ/ฉากหลัง , ซึ่งได้มีการกล่าวถึงพญามารที่เป็นฉากหลังของการเวียนว่ายตายเกิดสร้างกรรมของสรรพสัตว์ โดยมโนปณิธานของทั้งสองท่านเป็นไปเพื่อการ"รื้อวัฏฏะ" หรือ เพื่อยุติการเวียนว่ายตายเกิดของสรรพสัตว์ทั้งหลาย โดยใช้อีกคำหนึ่งว่า สร้างบารมีเพื่อ "ปราบมาร" มโนปณิธานของพระมหาเถระทั้งสองท่าน เป็นมโนปณิธานเดียวกับ อาจารย์แม่ชี จันทร์ ขนนกยูง ที่บอกเล่าต่อกันมาว่า "ใครจะเข้านิพพานก็เข้าไปเถอะ ถ้ายายปราบไอ้ดำไม่สำเร็จ ยายยังไม่ยอมเข้านิพพาน" ซึ่งคำว่า ไอ้ดำ ในที่นี้ หมายถึง พญามาร [11][12] โดยการลงมาเกิดนั้น เป็นการจุติเป็นหมู่คณะคล้ายการจุติเพื่อสร้างบารมีของพระบรมโพธิสัตว์ดังที่ปรากฏในพระไตรปิฎก ซึ่งมีที่พักในระหว่างการสร้างบารมีเมื่อละจากกายมนุษย์แล้ว อยู่ที่สวรรค์ชั้นที่ 4 ที่ชื่อว่า ดุสิต หรือ ดุสิตา โดยอยู่ในเขตของพระบรมโพธิสัตว์ ซึ่งเป็นเขตวงศ์บุญพิเศษ ซึ่งมีหน้าที่และมโนปณิธานแตกต่างจากการบำเพ็ญบารมีของพระบรมโพธิสัตว์พระองค์อื่นๆ ซึ่งสร้างบารมีเพื่อการพ้นวัฏสงสาร และ ขนหมู่สัตว์เท่าที่โปรดได้เข้าสู่อายตนนิพพาน ในขณะที่พระบรมโพธิสัตว์เขตวงศ์บุญพิเศษมีภาระหน้าที่รื้อสัตว์ขนสรรพสัตว์ทุกชีวิตให้พ้นจากวัฏสงสาร ซึ่งระยะทางตลอดการสร้างบารมีเพื่อรื้อสัตว์ขนสัตว์ให้เข้าสู่อายตนนิพพานจนหมดสิ้นนั้นยาวนานมาก โดยพระบรมโพธิสัตว์ผู้มีหน้าที่ในการเป็นผู้นำสร้างบารมีเพื่อ "ปราบมาร" และ "รื้อวัฏฏะ" ให้ไปจนถึงที่สุดแห่งธรรมนั้น มี 2 ท่านคือ พระมงคลเทพมุนี และ พระราชภาวนาวิสุทธิ์ ซึ่งจะสลับกันจุติมาเกิดเพื่อต่อวิชชาธรรมกาย คือ พระมงคลเทพมุนีจุติเพื่อค้นธรรมปฏิบัติจนพบแนวปฏิบัติเพื่อให้เข้าถึงพระธรรมกายและวิชชาธรรมกาย และ พระราชภาวนาวิสุทธิ์ เรียนวิชชาธรรมกายเพื่อเผยแผ่วิชชาให้กว้างขวาง โดยมี คุณยายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกา จันทร์ ขนนกยูง เป็นผู้เชื่อมต่อวิชชาระหว่าง พระบรมโพธิสัตว์ทั้งสองท่าน มานับภพนับชาติไม่ถ้วน ศัพท์ที่วัดใช้บ่อย พระบรมพุทธเจ้า พระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์แรกที่เสด็จปรินิพพานด้วยกายหยาบที่เป็นกายมหาบุรุษ ครูไม่ใหญ่ คำแทนตัวพระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ ธมฺมชโย) ครูไม่เล็ก คำแทนตัวพระภาวนาวิริยคุณ (เผด็จ ทตฺตชีโว) คุณยายอาจารย์ คำแทนตัวแม่ชีจันทร์ ขนนกยูง (สานุศิษย์ของวัดพระธรรมกายเรียกชื่อเต็มอย่างยกย่องว่า มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง) ดุสิตบุรี คำที่วัดพระธรรมกายใช้เรียกสวรรค์ชั้นที่ 4 ซึ่งตามพระไตรปิฎกได้แก่สวรรค์ชั้นดุสิต วงศ์บุญพิเศษ เขตบรมโพธิสัตว์ เขตที่อยู่ของพระบรมโพธิสัตว์ผู้มีหน้าที่พิเศษ (คือ ตั้งความปรารถนาบำเพ็ญบารมีเพื่อรื้อวัฏสงสาร พระองค์จะยังไม่เสด็จดับขันธปรินิพพาน แต่มุ่งไปสู่ที่สุดแห่งธรรม โดยขนสรรพสัตว์ทั้งหมดให้เข้าสู่อายตนนิพพานไปก่อนพระองค์) ซึ่งมีที่พักระหว่างการลงมาเกิดสร้างบารมีระหว่างเทวโลกกับภพมนุษย์ อยู่ที่เขตวงศ์บุญพิเศษในสวรรค์ชั้นที่ 4 ชื่อว่า ดุสิต หรือ ดุสิตาเทวภูมิ ที่สุดแห่งธรรม ที่สุดแห่งวัฏสงสาร ซึ่งคือ วันที่รื้อวัฏสงสารสำเร็จด้วยการเอาชนะพญามารผู้สร้างกิเลส กฎแห่งกรรม และวัฏสงสารลงได้ คุมบุญ คุ้มครองปกป้อง, บุญบารมีของครูบาอาจารย์คุมธรรมะภายในของศิษย์ สะสางธาตุธรรม ครูบาอาจารย์ใช้บุญบารมีของท่านและวิชชาธรรมกาย สะสางความไม่ดีในธาตุธรรม(จำเห็นคิดรู้)ของศิษย์ให้สะอาดบริสุทธิ์ขึ้น หยุดในหยุด ศัพท์ธรรมปฏิบัติ ที่ให้วางใจ แตะใจเบาๆ ไว้ที่กลางดวงธรรม หรือ กลางองค์พระ หรือที่ตำแหน่งศูนย์กลางกายฐานที่ 7 อย่างต่อเนื่อง ชิตังเม สำเร็จ มาจากวลี "ชิตํ เม" ซึ่งแปลว่า ฉันชนะแล้ว รัตนทั้ง 7 คือสมบัติอันล้ำค่าทั้ง 7 ชิ้นของพระเจ้าจักรพรรดิอันมีอานุภาพมาก ประกอบด้วย ม้าแก้ว ช้างแก้ว นางแก้ว ขุนพลแก้ว ขุนคลังแก้ว จักรแก้ว ดวงแก้ว ทำวิชชา การศึกษาธรรมปฏิบัติชั้นสูงและละเอียดอย่างยิ่งยวดในการเจริญสมาธิภาวนาตามแนวของวิชชาธรรมกาย ปราบมาร การสร้างบารมีให้แก่กล้าเพื่อให้สามารถมีกำลังฤทธิ์และอภิญญาที่มากเพียงพอไปรบกับพญามารผู้ผลิตกิเลสให้สรรพสัตว์ โดยการสู้รบผ่านการปฏิบัติสมาธิภาวนาชั้นสูงที่อาศัยกายธรรมหรือพระธรรมกายละเอียด และวิชชาธรรมกาย กองเสบียง ส่วนของ อุบาสก อุบาสิกา ในพุทธบริษัท 4 ที่ทำหน้าที่ค้ำจุนพระพุทธศาสนา โดยเฉพาะเป็นกำลังหลักในเรื่องกำลังหนุนปัจจัย 4 alert เบิกบาน อาการปิติ ร่าเริง ยินดี ที่ได้สั่งสมบุญต่างๆ 072 ตำแหน่งศูนย์กลางกายฐานที่ 7 เหนือสะดือ 2 นิ้วมือ บุญใหญ่ งานบุญที่มีพิธีกรรมใหญ่ ศักดิ์สิทธิ์ มีผลบุญมาก