หมวดพระเครื่อง โชว์พระ...พระบางองค์หาชมไม่ได้ง่าย พระบางองค์หาชมได้ทั่วไปและพระบางองค์ใช้มิตรภาพและการเสาะหากว่าจะได้มา บางครั้งต้องใช้เวลาและความอดทนครับ พระบางองค์สวยๆมีผ่านมือไม่บ่อย... สนใจพระเครื่ององค์ไหน...โทรมาสอบถามพูดคุยกันได้ครับผม...ภาพถ่ายพระเครื่องทุกองค์ในร้าน วิจิตรมณี "ขอสงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมาย ห้ามมิให้ผู้ใดนำไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาติอย่างเป็นทางการ "จากทางร้าน วิจิตรมณี ขอบคุณครับ... ตำนานสามสมเด็จ...ในบรรดาพระอริยสงฆ์ผู้มีบุญญาธิการ ซึ่งชาวภาคใต้ให้ความเคารพนับถือปรากฏชื่อสมเด็จเจ้าสามเกลอ คือ สมเด็จเจ้าพะโคะ สมเด็จเจ้าเกาะยอ และสมเด็จเจ้าเกาะใหญ่... ซึ่งในตำนานของสมเด็จเจ้าทั้งสามรูปดังกล่าวปรากฏว่ามีส่วนเกี่ยวพันกัน...จึงเรียกขานกันต่อมาว่าสมเด็จเจ้าสามเกลอ สมเด็จเจ้าพะโคะ หรือ หลวงพ่อทวดเหยียบน้ำทะเลจืด เป็นชาวบ้านวัดเลียบ ตำบลดีหลวง อำเภอสทิงพระ จังหวัดสงขลา ในสมัยพระมหาธรรมราชา แห่งกรุงศรีอยุธยา เมื่ออายุ 10 ปี ได้บรรพชาเป็นสามเณร ต่อมาได้อุปสมบท มีฉายาว่า “ราโม ธมฺมิโก” แต่คนทั่วไปนิยมเรียกว่า “เจ้าสามีราม” ศึกษาจนมีความรู้ทางธรรมแตกฉาน จึงโดยสารเรือสำเภาเดินทางไปกรุงศรีอยุธยา เมื่อเรือถึงชุมพรเกิดคลื่นลมปั่นป่วนไม่สามารถเดินทางต่อไปได้จนถึง 7 วัน ทำให้สะเบียงอาหารและน้ำจืดหมด เจ้าสามีรามได้ใช้เท้าซ้ายแช่ในน้ำทะเล ทำให้น้ำบริเวณนั้นจืดสามารถดื่มได้ จนกระทั่งเดินทางไปจนถึงกรุงศรีอยุธยา ได้ไปพำนักที่วัดแคและศึกษาธรรมะที่วัดลุมพลีนาวาส ...ในสมัยนั้น ประเทศลังกาอันมี พระเจ้าวัฏฏะคามินีครองราชเป็นพระเจ้าแผ่นดิน มีพระประสงค์จะได้กรุงศรีอยุทธยาไว้ใต้พระบรมเดชานุภาพ แต่พระองค์ไม่มีพระประสงค์จะก่อสงคราม ให้เกิดการรบราฆ่าฟันกันและกัน ให้ประชาชนข้าแผ่นดินต้องเดือดร้อน จึงมีนโยบายอีกอย่างหนึ่งที่สามารถจะเอาชนะ ประเทศอื่นโดยการท้าพนัน พระองค์จึงตรัสสั่งให้ข้าหลวงพระคลังเบิกจ่ายทองคำ ในท้องพระคลังหลวง มอบให้แก่นายช่างทองไปจัดการหลอมหล่อ เป็นตัวอักษรภาษาบาลีเท่าใบมะขามจำนวน ๘๔,๐๐๐ เมล็ดเท่ากับพระธรรมขันธ์ แล้วมอบให้แก่พราหมณ์ผู้เฒ่า ๗ คน พร้อมด้วย ข้าวของอันมีค่าบรรทุกลงเรือสำเภา ๗ ลำ พร้อมด้วยพระราชสาสน์ให้แก่พราหมณ์ทั้ง ๗ นำลงเรือสำเภาใช้ใบแล่น ไปยังกรุงศรีอยุธยา เมื่อเรือสำเภาจอดเทียบท่าณ.เมืองกรุงศรีอยุทธยาเรียบร้อยแล้ว พราหมณ์ทั้ง ๗ ได้พากันเข้าเฝ้าสมเด็จพระมหาธรรมราชาถวายสาสน์...สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวแห่งกรุงไทยทรงอ่านพระราชสาสน์ความว่า พระเจ้ากรุงลังกา ขอท้าพระเจ้ากรุงไทยให้ทรงแปลพระธรรม ในเมล็ดทองคำและเรียบเรียงตามลำดับให้เสร็จภายใน ๗ วัน ถ้าแปลและเรียบเรียงได้ทันกำหนด พระเจ้ากรุงลังกา ขอถวายข้าวของอันมีค่าทั้ง ๗ ลำเรือสำเภาเป็นบรรณาการแก่พระเจ้ากรุงไทย แต่ถ้าหากพระเจ้ากรุงไทยแปลเรียง เมล็ดทองคำไม่ได้ตามกำหนด   ให้พระเจ้ากรุงไทยจัดการถวายดอกไม้เงินและ ทองส่งเป็นราชบรรณาการแก่กรุงลังกาทุกๆ ปี ตลอดไป...เมื่อพระองค์ทรงทราบพระราชสาสน์อันมีข้อความดังนั้น จึงทรงจัดสั่งนายศรีธนญชัยสังฆการี เขียนประกาศนิมนต์พระราชาคณะ และพระภิกษุสงฆ์ผู้ทรงคุณวุฒิทั่วประเทศให้เข้ามา แปลพระธรรมในพระมหานคร เมื่อได้ประกาศไปแล้ว ๖ วัน ก็ไม่มีใครสามารถแปลเรียบเรียงเมล็ดทองคำนั้นได้  พระองค์ทรงปริวิตกเป็นยิ่งนัก และในคืนวันนั้นพระองค์ทรงสุบินนิมิตว่า  มีพระยาช้างเผือกผู้มาจากทิศตะวันตก ขึ้นยืนอยู่บนพระแท่นในพระบรมมหาราชวัง  ได้เปล่งเสียงร้องก้องดังได้ยินไปทั่วทั้งสี่ทิศ   ทรงตกพระทัยตื่นบรรทมในยามนั้น และทรงพระปริวิตกในพระสุบินนิมิตเกรงว่าประเทศชาติ จะเสียอธิปไตย และเสื่อมเสียพระบรมเดชานุภาพ ทรงพระวิตกกังวล ไม่เป็นอันจะบรรทมจนรุ่งสาง...เมื่อได้เสด็จออกยังท้องพระโรง สั่งให้โหรหลวงเข้าเฝ้าโดยด่วน และทรงเล่าพระสุบินนิมิตให้โหรหลวงทำนาย เพื่อจะได้ทรงทราบว่าร้ายดี ประการใด เมื่อโหรหลวงทั้งคณะได้พิจารณาดูยามในพระสุบินนิมิต นั้นละเอียดถี่ถ้วนดีแล้ว ก็พร้อมกันกราบถวายบังคมทูลว่า ตามพระสุบินนิมิตนี้ จะมีพระภิกษุหนุ่มรูปหนึ่งมาจากทิศตะวันตกอาสาเรียง และแปลพระธรรมได้สำเร็จ พระบรมเดชานุภาพของพระองค์จะยั่งยืนแผ่ไพศาลไป ทั่วทั้งสี่ทิศ เมื่อพระองค์ทรงทราบแล้วก็คลายพระปริวิตกลงได้บ้าง...ด้วยเดชะบุญบันดาลในเช้าวันนั้น   บังเอิญศรีธนญชัยไปพบพระภิกษุปู่ที่วัดราชานุวาส ได้สนทนาปราศัยกันแล้วก็ทราบว่าท่านมาจากเมืองตะลุง (พัทลุงเวลานี้) เพื่อศึกษาธรรม  ศรีธนญชัยเล่าเรื่องพระเจ้ากรุงลังกาท้าพนันให้แปลธรรม แล้วถามว่าท่านยังจะช่วยแปลได้หรือ พระภิกษุปู่ตอบว่า ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้ ศรีธนญชัยจึงนิมนต์ท่านเข้าเฝ้า ณ ที่ประชุมสงฆ์ ขณะที่พระภิกษุปู่ถึงประตูหน้าพระวิหาร ท่านย่างเท้าก้าวขึ้นไปยืนเหยียบบนก้อนหินศิลาแลง   ทันใดนั้นศิลาแลงได้หักออกเป็นสองท่อน ด้วยอำนาจอภินิหารเป็นที่อัศจรรย์ยิ่งนัก...เมื่อเข้าไปในพระวิหาร พระมหากษัตริย์ตรัสสั่งให้ข้าราชบริพาร ปูพรมให้ท่านนั่งในที่อันสมควร แต่ก่อนท่านจะเข้านั่งที่แปลพระธรรมนั้น ท่านได้แสดงกิริยาอาการเป็นปัญหาธรรม ต่อหน้าพราหมณ์ทั้ง ๗ กล่าวคือ ท่าแรกท่านนอนลงในท่าสีหะไสยาสน์ แล้วลุกขึ้นนั่งทรงกายตรง แล้วกะเถิบไปข้างหน้า ๕ ที แล้วลุกขึ้นเดินเข้าไปนั่งในที่อันสมควร...พราหมณ์ผู้เฒ่าทั้ง ๗ เห็นท่านแสดงกิริยา เช่นนั้นเป็นการขบขันก็พากันหัวเราะ และพูดว่า  นี่หรือพระภิกษุที่จะแปลธรรมของพระบรมศาสดา อะไรจึงแสดงกิริยาอย่างเด็กไร้เดียงสา พราหมณ์พูดดูหมิ่นท่านหลายครั้ง ท่านจึงหัวเราะ แล้วถามพราหมณ์ว่า ประเทศชาติบ้านเกิด เมืองนอนของท่าน ท่านไม่เคยพบเห็นกิริยาอาการเช่นนี้บ้างหรือ? พราหมณ์ผู้เฒ่าเมื่อได้ยินดังนั้นก็ไม่ฉงนใจต่างก็นิ่งไปชั่วครู่  เเล้วนำบาตรใส่เมล็ดทองคำเข้าประเคนท่านทันที...เมื่อพระภิกษุปูรับประเคนบาตรจากมือพราหมณ์มาแล้ว ท่านก็นั่งสงบจิตอธิษฐานแต่ในใจว่า ขออำนาจคุณบิดามารดาครูบาอาจารย์และอำนาจผลบุญกุศลที่ได้สร้างมาแต่ปางก่อนและอำนนาจเทพยดาอันรักษาพระนครตลอดถึง เทวดาอารักษ์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย ครั้งนี้อาตมาจะแปลพระธรรมช่วยกู้บ้านกู้เมือง ขอให้ช่วยดลบันดาลจิตใจให้สว่างแจ้งขจัดอุปสรรคที่จะมาขัดขวาง ขอให้แปลพระธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธองค์สำเร็จสมปรารถนาเถิด ครั้นแล้วท่านคว่ำบาตรเททองเรี่ยราดลงบนพรมและนั่งคุยกับพราหมณ์ตามปกติ...ด้วยอำนาจบารมีอภินิหารของท่านที่ได้จุติลงมาโปรดสัตว์ในพระพุทธศาสนา ประกอบกับโชคชะตาของประเทศชาติที่จะไม่เสื่อมเสียอธิปไตยเทพยเจ้าทั้งหลายจึงดลบันดาลให้พระภิกษุปูเรียบเรียงเมล็ดทองคำตามลำดับตัวอักษร และแปลอักษรในเมล็ดทองคำจำนวน ๘๔,๐๐๐ เมล็ด เป็นลำดับโดยสะดวกและไม่ติดขัดประการใดเลย ขณะที่พระภิกษุปูเรียงและแปลอักษรเสร็จสมบูรณ์แล้ว ปรากฎว่าเมล็ดทองคำตัวอักษรขาดหายไป ๗ ตัว ตือตัว สํ วิ ธา ปุ กะ ยะ ปะ ท่านจึงทวงถาม เอาที่พราหมณ์ พราหมณ์ทั้ง ๗ คนยอมจำนน จึงประเคนเมล็ดทองคำที่ตนซ่อนไว้นั้นให้ท่านแต่โดยดี ปรากฎว่าพระภิกษุปูแปลพระไตรปิฎกในเมล็ดทองคำ สำเร็จบริบูรณ์ เป็นการชนะพราหมณ์ในเวลาเย็นของวันนั้น และทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงดนตรีปี่พาทย์ประโคม  พร้อมเสียงประชาชนโห่ร้องต้อนรับชัยชนะเสียงดังสนั่นหวั่นไหวทั่วพระนครศรีอยุทธยา เป็นการฉลองชัย ...สมเด็จพระมหาธรรมราชาทรงพระโสมนัสยินดีเป็นที่ยิ่ง   จึงทรงตรัสสั่งถวายราชสมบัติให้พระภิษุปู่ครอง ๗ วัน แต่ท่านไม่ยอมรับ โดยให้เหตุผลว่าท่านเป็นสมณเพศ ไม่สมควรที่จะครองราชสมบัติ อันผิดกิจของสมณควรประพฤติ พระองค์ก็จนพระทัย แต่พระประสงค์อันแรงกล้าที่จะสนองคุณความดีและ ความชอบอันใหญ่ยิ่งให้แก่ท่านในครั้งนี้ จึงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ  ทรงแต่งตั้งให้พระภิกษุปู่ดำรงสมณศักดิ์ ทรงพระราชทานนามว่า "พระราชมุนีสามีรามคุณูปมาจารย์" เมื่อท่านได้เดินทางกลับวัดพะโคะ ชาวบ้านก็ได้ร่วมกันจัดงานเฉลิมฉลองอย่างยิ่งใหญ่ และเรียกท่านว่าสมเด็จเจ้าพะโคะ ท่านได้บูรณะวัดพะโคะ สร้างพระศรีรัตนมหาธาตุบนเขาพะโคะ สร้างอุโบสถและธรรมศาลา พระมหากษัตริย์ทรงโปรดเกล้าฯ พระราชทานที่เลณฑุบาต มีอาณาเขตทิศเหนือจดเขาพังไกร ทิศใต้จดหัวเขาแดง หลังจากนั้นสมเด็จเจ้าพะโคะได้หายไปจากวัดพะโคะ เข้าใจว่าท่านได้ธุดงค์เข้าไปในเขตแดนเมืองไทรบุรี ประเทศมาเลเซีย ท่านได้สร้างวัดไว้ที่นั่นหลายแห่ง คนทั่วไปเรียกว่าท่านลังกา และท่านยังได้สร้างวัดช้างให้ขึ้นที่ปัตตานีอีกวัดหนึ่ง ท่านได้เดินทางไปมาระหว่างเมืองไทรบุรีกับวัดช้างให้ จนกระทั่งมรณภาพที่เมืองไทรบุรี ประชาชนหามศพกลับมาที่วัดช้างให้ ดังปรากฏสถานที่แวะพักศพตามเส้นทางจากมาเลเซียสู่ไทย ซึ่งชาวบ้านได้สร้างเป็นเครื่องหมายไว้กราบไหว้บูชา สมเด็จเจ้าเกาะยอ หรือพระราชมุนีเขากุด เป็นชาวบ้านพรุ อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา ถือกำเนิดสมัยกรุงศรีอยุธยา เดิมชื่อ “ขาว” เพราะสมัยแรกเกิดที่ฝ่ามือด้านขวาของท่านเป็นรูปดอกบัวสีขาว เมื่ออายุ 20 ปี บิดานำไปฝากไว้กับสมภารอ่ำวัดต้นปาบ ตำบลบ้านพรุ เพื่อให้บวชเรียนจนสามารถจดจำคำขออุปสมบทได้หมด จึงได้อุปสมบท ณ วัดต้นปาบ เมื่อศึกษาพระธรรมวินัยจนแตกฉาน ได้ร่ำลาสมภารอ่ำไปออกธุดงค์ และได้จำพรรษาอยู่ที่วัดสุวรรณคีรี ตำบลหัวเขา อำเภอสิงหนคร จังหวัดสงขลา อยู่ 6 พรรษา ต่อจากนั้นเดินทางธุดงค์ไปจำพรรษาที่วัดบางโหนด (บ้านบางลึก ตำบลคูเต่า อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา) เมื่อออกพรรษาแล้วได้เดินธุดงค์ไปเมืองสทิงพระ (อำเภอสทิงพระ จังหวัดสงขลา) ที่นี่ท่านได้พบกับสมเด็จเจ้าพะโคะ และได้สนทนาธรรมกันจนเป็นที่ชอบพออัธยาศัย ในระหว่างการสนทนาธรรม สมเด็จเจ้าเกาะยอได้ตั้งจิตอธิษฐานว่าถ้าหากท่านกับสมเด็จเจ้าพะโคะได้เคยสร้างบารมีร่วมกันมาแต่ชาติปางก่อน ขอให้ท่านเห็นสมเด็จเจ้าพะโคะนั่งอยู่บนพรมสีแดง ปรากฏว่าท่านเห็นสมเด็จเจ้าพะโคะนั่งอยู่บนพรมสีแดงจริง หลังจากนั้นสมเด็จเจ้าเกาะยอ และสมเด็จเจ้าพะโคะได้ออกเดินทางธุดงค์ไปด้วยกันจนไปพบสมเด็จเจ้าเกาะใหญ่ ได้สนทนาธรรมจนเป็นที่ชอบพอกันแล้ว สมเด็จเจ้าเกาะยอได้ตั้งจิตอธิษฐานว่า หากสมเด็จเจ้าเกาะใหญ่เคยสร้างสมบารมีมาด้วยกันในชาติปางก่อน ขอให้ท่านเห็นเจ้าเกาะใหญ่ยืนอยู่บนพรมสีเหลือง ปรากฏว่าท่านก็ได้เห็นสมเด็จเจ้าเกาะใหญ่ยืนอยู่บนพรมสีเหลืองจริง ๆ เมื่อแยกย้ายกันกลับสมเด็จเจ้าเกาะยอได้ขึ้นฝั่งที่บ้านแหลมพ้อ ตำบลเกาะยอ อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา ปักกลดจำพรรษาอยู่ที่นี่เป็นเวลา 7 เดือน จึงได้เดินทางไปเยี่ยมโยมบิดามารดาที่บ้านพรุ โดยจำพรรษาที่วัดต้นปาบ ระหว่างจำพรรษาท่านได้เหยียบรอยเท้าไว้ ต่อมาชาวบ้านได้เรียกชื่อวัดต้นปาบว่า “วัดพระบาทบ้านพรุ” สมเด็จเจ้าเกาะยอเดินทางกลับเกาะยออีกครั้ง ครั้งนี้ได้ขึ้นไปปักกลดจำพรรษาอยู่บนภูเขาลูกหนึ่ง ในค่ำคืนหนึ่งขณะที่ท่านได้นั่งสมาธิอยู่นั้น เกิดนิมิตเห็นสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเสด็จลอยลงมายังยอดเขา ตรัสทำนายว่า ต่อไปบนยอดเขาแห่งนี้จะเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ตถาคตเจ้าขอให้ท่านจำพรรษาอยู่ที่นี้ และให้สร้างรูปเหมือนจำลองตถาคตประดิษฐานไว้บนยอดเขาลูกนี้ด้วย และให้ทำพิธีสักการะบูชาในวันวิสาขบูชา วันเพ็ญเดือน 6 ของทุกปี ให้ตั้งชื่อเขาลูกนี้ว่า “เขากุด” หลังจากนั้นสมเด็จเจ้าเกาะยอได้สร้างพระพุทธรูปจำลองแทนองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไว้บนยอดเขา ท่านได้จำพรรษาอยู่บนยอดเขาเป็นเวลานาน ชาวบ้านบริเวณเกาะยอให้ความเลื่อมใสเคารพศรัทธาท่านอย่างมาก... สมเด็จพระเอกาทศรถแห่งกรุงศรีอยุธยาทรงเห็นว่า สมเด็จเจ้าเกาะยอเป็นผู้มีบุญญาธิการสูง จึงได้โปรดเกล้า ฯ พระราชทานสมณศักดิ์ที่พระราชมุนีเขากุด ชาวบ้านทั่วไปเรียกว่า “สมเด็จเจ้าเกาะยอ” หรือ “สมเด็จเจ้าเขากุด” เมื่อมรณภาพแล้วชาวบ้านได้ช่วยกันสร้างสถูปเจดีย์ก่อด้วยอิฐถือปูนเก็บอัฐิธาตุของท่านไว้บนยอดเขากุด ในบริเวณที่ประดิษฐานพระพุทธรูปจำลอง ปรากฏหลักฐานอยู่จนถึงทุกวันนี้ สมเด็จเจ้าเกาะใหญ่ เป็นชาวบ้านทองบัว เมืองปัตตานี (ปัจจุบันอยู่ในเขตตำบลบางลำภู จังหวัดนราธิวาส) สมัยกรุงศรีอยุธยา เมื่อเกิดสงครามในเมือง สมเด็จเจ้าเกาะใหญ่และพี่น้องได้อพยพจากปัตตานีลงเรือสู่เมืองสงขลา ผ่านเขาแดง เขาเขียว เกาะยอ บ้านป่าขาด และล่องเรือเข้าไปในทะเลสาบสงขลาตอนใน ผ่านเกาะราบ เกาะกระ เกาะสี่เกาะห้า จนถึงเกาะใหญ่ เห็นว่าเกาะใหญ่มีความอุดมสมบูรณ์ จึงได้นำเรือเข้าจอดและจมเรือสองลำที่นำมาไว้ที่อ่าวท้องบัว ชาวบ้านที่มาด้วยกันได้ช่วยกันตั้งบ้านให้ชื่อว่า “บ้านท้องนำ” (ปัจจุบันคือ “บ้านทุ่งบัว” อำเภอกระแสสินธุ์ จังหวัดสงขลา) สมเด็จเจ้าเกาะใหญ่ได้สำรวจพื้นที่เพื่อตั้งวัด พบสถานที่แห่งหนึ่งเป็นเนินสูง จึงได้สร้างวัดขึ้น และก่อกำแพงหินลดหลั่นกัน 7 ชั้น ให้ชื่อว่า “วัดสูงเกาะใหญ่” เมื่อแรกสร้างอุโบสถสมเด็จเจ้าเกาะใหญ่นั่งสมาธิใช้พลังจิตยกก้อนหินขนาดใหญ่ไปวางเรียงไว้อย่างมีระเบียบ วิชาอย่างนี้เรียกกันว่า “พลังเสือ” เมื่อสร้างวัดเสร็จสมเด็จเจ้าเกาะใหญ่ได้เดินทางไปเยี่ยมเยียนชาวบ้านที่บ้านท้องนำ ได้สร้างวัดขึ้นอีกวัดหนึ่งให้ชื่อว่า “วัดสูงทุ่งบัว” ทำให้ชาวบ้านบริเวณนี้ให้ความเคารพนับถือมาก จึงเรียกกันว่า “สมเด็จเจ้าเกาะใหญ่” ชาวบ้านเล่ากันต่อ ๆ มาว่า สมเด็จเจ้าเกาะใหญ่เป็นเพื่อนเกลอกับสมเด็จเจ้าเกาะยอ และสมเด็จเจ้าพะโคะ หลังจากสมเด็จเจ้าเกาะใหญ่มรณภาพ ความเคารพนับถือในความศักดิ์สิทธิ์ของท่านยังคงอยู่ยาวนานจนถึงปัจจุบัน................เครดิต.......เรื่องโดย : สถาบันทักษิณคดีศึกษา อ.เมือง ต.เกาะยอ จ.สงขลา : ผม..มิตร สงขลา ขอนุญาตินำบทความเผยแพร่ต่อ...ขอบคุณครับ...

                               ประกาศ ประกาศ ประกาศ ภาพในร้าน วิจิตรมณี มีลิขสิทธิ์ห้ามนำภาพในร้าน วิจิตรมณี ไปใช้โดยไม่ได้รับอนุญาติอย่างเป็นทางการจากทางร้านไม่ว่ากรณีใดๆก็ตาม เจอจะดำเนินคดีตามกฎหมายครับ

                                                                       ขอบคุณครับ  มิตร สงขลา